Ik was laatst met iemand aan het kletsen en ik zei tegen haar: “Ik vind mezelf wel mooi.” Niet ‘wel’ omdat zij had gezegd dat ik dat niet was, nee, het kwam zomaar volledig uit mezelf. Het was zo’n gesprek waarbij het onderwerp eigenlijk iets anders is waardoor je net wat minder stilstaat bij wat je zegt over het zijpad wat je neemt. Ik zou het waarschijnlijk niet gezegd hebben als het daadwerkelijk over mooi zijn was gegaan. Maar nu kwam het er totaal argeloos uit.
En toen, nadat ik het gezegd had, drongen mijn eigen woorden door en voelde ik me ineens heel ongemakkelijk. Oef, had ik dat gezegd?
Er is een tijd een reclame op tv geweest: ‘Mens, wat ben je mooi.’ Wat mij betreft mag hij weer terugkomen en komen er veel meer van dat soort positieve berichten op tv. Wat een boodschap.
Ja, wij zijn mooi. Jij bent mooi!
Mooi om wat er in je leeft, om hoe menselijk je bent, om wat je droomt en waar je mee worstelt.
Én je bent uiterlijk mooi. Met al je rimpels, al je sproeten, elk grijs haartje, je ogen, je oren… Wij zitten zo wonderlijk, zo ingenieus in elkaar.
Wat ben je mooi.
Warme groet,
Anne
Wat leuk en lief,verrassend.
Kijk en dat verrast mij dan weer. Wat leuk dat je hier komt kijken en een berichtje achterlaat, dankjewel!